Ona

Życia nie da się przewidzieć

Człowiek nie ma tej zdolności

Aby usiąść, opowiedzieć

Co wydarzy się w przyszłości

Dzięki temu można marzyć,

Śnić i dumać, mieć nadzieję.

Często trudno się odważyć

Wybrać zanim wiatr rozwieje

Własną drogę do przebycia

Taką jasną, bez zakrętów

Nim dokona się odkrycia

Zwykle wiele mankamentów

Czai się na każdym kroku

Kusząc, aby zboczyć z drogi

Schodząc z łagodnego stoku

Potknąć się o własne nogi.

Każda decyzja podjęta

Trafna czy nieodpowiednia

W swoich sidłach mocno pęta

Niczym wyrok, przepowiednia.

Kiedy błędu się doświadcza

Wiele dotąd miłych twarzy

Nagle z pogardą oświadcza

"Jak to mogło się wydarzyć!"

Tylko Ona pozostaje

Twój Stróż, który zawsze czeka

I nigdy się nie poddaje

Widzi w Tobie wciąż człowieka

Chociaż ranisz Ją dogłębnie

Twój ból jest jak sól na rany

Ona kocha Cię bezwzględnie

Dla Niej jesteś wciąż kochany

Mimo całego cierpienia

Które czujesz i zadajesz

Mama ma moc ukojenia

Przy niej bezpieczny się stajesz.

Zawsze gotowa do boju

Niczym lwica o swe dziecię

W męczarni, trudzie i znoju

W każdym zakątku na świecie.