Miałam w ręku paletę farb

                                       Chciałam nią pomalować świat.

                                       Miałam w ustach gorycz łez

                                       Czułam czym cierpienie jest.

                                       Miałam w sercu cichy żal

                                       Pragnęłam dla winnych kar

                                       I słyszałam jakiś głos

                                       Który mi powtarzał wciąż:

                                       "Idź przed siebie jak najdalej

                                       Im jest ciężej tym wytrwalej

                                       Stawiaj swój kolejny krok.

                                       Kiedy już zapadnie zmrok

                                       Spójrz do lustra z przekonaniem

                                       Że odbicie tam zastane

                                       Jest bez żadnej winy, skazy

                                       I nie znajdziesz w nim odrazy.

                                       Wzrok jest pozbawiony pychy

                                       Głos słyszalny, chociaż cichy.

                                       Jeśli ujrzysz taką twarz
                                       Możesz iść spokojnie spać."