Róża

-Mamo, co oznacza, że życie jest usłane różami?

-Powiem Ci w sekrecie, niech to zostanie między nami.

Wyobraź sobie piękną polanę,

A na niej ścieżki różami usłane.

Płatki muskają leciutko stopy,

Są kolorowe, tak dla ozdoby.

A każdy krok roztacza woń,

Która masuje obrzeża skroń.

Zapach ten niesie piękne wspomnienia

I pokazuje jak świat się zmienia.

Niczym kartka z kalendarza

Nowymi darami codziennie obdarza.

Omija wszystkie smutki i żale

I można rzec „Ach, jest wspaniale!”

Lecz musisz pamiętać Synku, czasami

Róże zdobione są też kolcami.

A kolce te- pozór ozdoby

Przynoszą z sobą często choroby.

I mają w sobie nieszczęść gromadę.

Mogą być wypełnione jadem

Jadem żałoby, smutku, zazdrości

Być pozbawione wszelkich wartości.

Także uważaj Mój Synku Drogi,

By w życiu wybierać właściwe drogi

I strzec się pozoru piękna róży,

Bo ona nie zawsze szczęście wróży.

Łza

                                           

   

                                                  Kapie niepohamowana

                                                  I do tańca prosi pana.

                                                  I nie mija długa chwila

                                                  Duet w tercet się rozwija.

                                                  Po walczyku czas na wyścig

                                                  Ktoś rytuał ten wymyślił

                                                  Która wygra- kapnie w brodę

                                                  Otrzyma dużą nagrodę

                                                  Po wyścigu chwila przerwy

                                                  Ta, która ma mocne nerwy

                                                  I chce walki podjąć próbę

                                                  Narażona jest na zgubę

                                                  Bo im bliższa jest ucieczki

                                                  Zjawia się widmo chusteczki

                                                  Która łezki wyłapuje

                                                  I z dumą kolekcjonuje.

Biało-czerwona

                                        Dziś dumnie wisi przed Twoim domem
                                        Przyciąga wzrok swoim ogromem
                                        Wiatr dodaje jej odwagi
                                        Zaczyna tańczyć. Dobrze się bawi.

                                       Wiązka światła wskazuje jej piękno.
                                       Jest Panią kraju- wie to na pewno.
                                       Szczyci się blaskiem pośród burz
                                       Jej kolor to biel i czerwień róż.

                                       Marzy by zostać zawsze w centrum
                                       Nie chce powtórzyć swego błędu
                                       Gdy niegdyś na sto dwadzieścia trzy lata
                                       Zniknęła z map tego świata.